Door Carol Beuchat PhD.
Met toestemming vertaald en overgenomen van de website van het Institute of Canine Biology
Decennia lang hebben wetenschappers op Isle Royale een populatie wolven gevolgd die diende als een systeemmodel voor de studie naar de evolutie en genetica van kleine, geïsoleerde populaties. Isle Royale is een afgelegen eiland in Lake Superior, VS, waar via een ijsbrug voor het eerst wolven arriveerden uit Canada in de jaren 40. Ze vonden daar een gezonde populatie elanden en geen andere roofdieren en hun aantal groeide. In de loop der jaren, volgden de populaties van wolven en elanden een cyclus van dynamiek tussen roofdier en prooi. Goede jaren voor de eland populatie werd gevolgd door een explosie in het aantal wolven die de populatie elanden weer deed dalen, waarna de cyclus opnieuw begon. Wetenschappers konden de effecten bestuderen van de introductie van het Canine Parvovirus, die bijna de gehele wolvenpopulatie uitroeide in de jaren 80.
Toen de wolvenpopulatie niet herstelde, ondanks een overvloed aan elanden, raakten de wetenschappers bezorgd dat de populatie leed onder de negatieve effecten van inteelt. De populatie wolven stamde van slechts één mannetje en twee vrouwtjes af.
Een zware winter in 1996 eiste een zware tol van de elandenpopulatie, die terugviel naar slechts 500 dieren. Dit reduceerde het beschikbare voedsel voor de populatie wolven die nog steeds probeerde te herstellen van haar lage aantal.
Toen stak in 1997 een wolf, genaamd “Old Grey Guy”(aangeduid als “M93”) de ijsbrug over die incidenteel ontstaat tussen het eiland en het vaste land en voegde zich bij de populatie op Isle Royale. Met de injectie van nieuwe genetische diversiteit van een niet verwant dier in de populatie, bloeiden de wolven weer op en hun roedels vermeerderden zich van drie naar vier. Maar de superieure gezondheid en vruchtbaarheid van M93 zijn afstammelingen stelden hen in staat om zich uit te breiden ten koste van de oudere lijnen, tot bijna 60% van de genetische variatie in de populatie van M93 kwam. Omdat de mate van verwantschap tussen de dieren in de populatie toenam, deed de inteelt dat ook. Roedel na roedel verdween tot in 2011 er nog maar één roedel van negen wolven over was op Isle Royale.
Vandaag de dag (2015) zijn er nog slechts twee nauw verwante wolven over. Ze zijn halfbroer en -zus, alsook vader en dochter (hier op de foto). Als zij een puppy zouden krijgen, zou de verwachte inteelt 44% zijn. Het is mogelijk dat, door toeval, dat ze minder verwant zijn dan verwacht op basis van hun stamboom en als ze een puppy zouden krijgen zou het, door toeval, minder ingeteeld kunnen zijn dan verwacht. Maar in afwezigheid van nieuw bloed om aan de populatie toe te voegen, kan de inteelt alleen maar toenemen. De laatste puppy die met dit paar is gezien in 2016 was misvormd en klein en het verdween hetzelfde jaar. Dit is waarschijnlijk het einde voor de Isle Royale wolven. De grafieken hier beneden zijn van een onderzoek die recentelijk gepubliceerd is, welke de genetische en populatie achteruitgang beschrijft van de Isle Royale wolven van 1995 tot heden (Hedrick et al 2017) Ze vertellen een simpel verhaal. Een kleine, geïsoleerde populatie dieren die aanvankelijk prima gedijde, maar een serie van ongelukkige gebeurtenissen in de omgeving en onvermijdelijke inteelt resulteerde in een ineenstorting en waarschijnlijk uitsterven
Comments