Door Carol Beuchat PhD Met toestemming vertaald door Briardinfo.nl en overgenomen van de website van het Institute of Canine Biology.
Zonder het immuunsysteem, zouden we kwetsbaar zijn voor infecties door bacteriën, virussen, schimmels en parasieten. Je lichaam moet vreemde indringers herkennen en een passende actie geven om deze te vernietigen voordat ze schade kunnen veroorzaken. Er zijn tig van deze potentiële schadelijke indringers om ons heen, dientengevolge is het immuunsysteem zeer complex. Het immuunsysteem moet tevens in staat zijn onderscheid te maken tussen indringers en je eigen lichaamsweefsel; hierin mislukken resulteert in auto-immuunziektes. Zelfs kankercellen zijn het doelwit van het immuunsysteem.
We gaan het hebben over de relatie tussen inteelt en het immuunsysteem bij honden. Neem een paar minuten de tijd om dit filmpje te bekijken, om een idee te krijgen van de complexiteit van ons verdedigingsmechanisme. Je hoeft er verder niets van te onthouden; zie alleen hoe groot het aantal werkende deeltjes van dit systeem is en hoe ingewikkeld deze met elkaar verbonden zijn.
Er is geen twijfel mogelijk dat het verdedigingsmechanisme van je lichaam ontzettend gecompliceerd is en alle magie daarvan, is afhankelijk van uitzonderlijk hoge diversiteit aan genen die het laten werken. Eén van de gevolgen van inteelt en daardoor het verlies van genetische diversiteit bij rashonden, is afgenomen diversiteit in de genen van het immuunsysteem . Dit heeft geleid tot zwakkere immuunsystemen en het meer voorkomen van auto-immuunziekten. Om een idee te krijgen hoeveel variatie er is in de diversiteit van de immuunsysteem genen in verschillende hondenrassen, heb ik data verzameld voor een aantal rassen.
Genen hebben de gewoonte in setjes voor te komen: “haplotypes” en er zijn twee belangrijke: DLA klasse I en DLA klasse II. (DLA staat voor "dog leukocyte antigen", de term voor deze specifieke immuunsysteem genen.) Je kunt zien dat de rassen met het hoogste aantal haplotypes de Grote Poedel en de Havanezer zijn, met ongeveer 40 varianten van DLA I klasse haplotypes en grofweg 30 van de DLA II klasse. Aan de andere kant van de grafiek zijn verschillende rassen die slechts ongeveer 10 van elke groep haplotypes hebben (Dobermann, Flatcoated Retriever, Zwarte Russische Terriër en de Alaskan Klee Kai). De totale diversiteit (klasse I + II) in acht genomen, varieert het aantal haplotypes voor deze rassen tussen de 70 (40 + 30) tot zo weinig als 20 (10 + 10). (Onthoud; al deze variaties bestaan in een populatie, niet in een individueel dier.)
Als je beslissingen neemt omtrent je fok, denk je waarschijnlijk niet veel na over de genen van het immuunsysteem. Maar er is duidelijk bewijs dat inteelt en het verlies van genetische diversiteit zijn tol eisen van de diversiteit in DLA. Rashonden populaties met hogere graden van inteelt zoals de Dobermann en de Flatcoat, hebben minder DLA haplotypes, wat de functie van het immuunsysteem in gevaar brengt.
We weten dat inteelt leidt tot homozygotie en dat dientengevolge de expressie van recessieve mutaties wordt vergroot. We weten ook dat inteelt zogenaamde inteelt depressie veroorzaakt, welke zich manifesteert in een lagere vruchtbaarheid, kleinere nesten, hogere puppysterfte, kortere levensverwachting en vele andere nadelige gevolgen. Maar inteelt en verlies aan genetische diversiteit heeft ook invloed op hoe goed het immuunsysteem zijn werk kan doen. Genetici praten over hoe belangrijk genetische diversiteit is voor het behouden van een gezonde genenpool en het verlagen van de incidentie van genetische afwijkingen bij honden. We zouden elke mutatie in een ras kunnen uitbannen, maar dat zou geen “gezonde” honden opleveren als het immuunsysteem is aangetast. Zelfs de rassen met de “beste” DLA-diversiteit (Grote Poedels en Havanezers) hebben slechts een fractie van de diversiteit die aanwezig is in de oorspronkelijke hond en ze hebben hun aandeel aan allergieën, huidaandoeningen en kanker.
Het belangrijkste is dat fokkers de DLA-diversiteit dat nog aanwezig is in hun ras, moeten beschermen en dat als zij zich beramen op hun fokstrategieën om de genetische diversiteit te verbeteren, zij hierin ook de DLA-diversiteit meenemen.
Referentie
Dreger DL, M Rimbault, BW Davis, A Bhatnagar, HG Parker, & EA Ostrander. 2016. Whole genome sequence, SNP chips and pedigree structure: building demographic profiles in domestic dog breeds to optimize genetic trait mapping. Disease Models & Mechanisms 9: 14451460. doi: 10.1242/dmm.027037