GEZONDHEIDSPROBLEEM X IN MIJN RAS VEROORZAAKT DOOR INTEELT EN/OF VERLIES VAN GENETISCHE DIVERSITEIT?

Door dr. Carol Beuchat. Met toestemming overgenomen en vertaald door Briardinfo.

Laten we zeggen dat je begint met een populatie van 100 gezonde honden. Alle genen zijn er voor een reden. Sommige doen dingen die heel belangrijk zijn zoals het maken van spierweefsel. Sommige doen kleine dingen zoals de hond een iets hogere vruchtbaarheid geven. Maar al deze genen hebben een functie.

Vervolgens maken we van deze populatie een gesloten genenpoel en beginnen we met fokken. Elke generatie kiezen we de “beste” honden en steriliseren de rest. Een gedeelte van de genetische variatie waarmee je begon, gaat verloren met de honden die uit de genenpoel verwijderd zijn. Daarbij gaan elke generatie enkele genen eenvoudigweg verloren door willekeurige kans, omdat ze niet werden doorgegeven aan een pup. Je verliest elke generatie enkele genen. Wat deden deze genen? Wat het ook was, het gebeurt niet als het gen verdwenen is. Elk verloren gen maakt iets kapot.

Nu, 50 generaties verder, ben je een groot deel van de originele genetische variatie kwijt. Er zullen veel dingen zijn die niet functioneren zoals ze zouden moeten. Dus daar staan we dan. Het is niet dat we een mutatie hebben waar we vanaf moeten zien te komen, het is dat we het NORMALE gen dat zijn werk zou moeten doen, kwijt zijn geraakt. Je kunt niet met iets gecompliceerds beginnen, een hoop willekeurige onderdelen weggooien en hopen dat het nog steeds werkt zoals het zou moeten. We begonnen met gezonde honden, we gooien genen weg en nu hebben we ongezonde honden. Het had niet anders kunnen gaan.

We gaan dit probleem NOOIT oplossen door meer genen weg te gooien in de hoop mutaties kwijt te raken. Het probleem is niet dat we een mutatie hebben, het probleem is dat we geen kopie meer hebben van het normale gen. We kunnen niet “weg fokken” van de problemen als het normale gen wat we nodig hebben er niet is. Dit is waarom we NOOIT het genetische-aandoeningen-probleem bij honden kunnen repareren op de manier waarop we het nu proberen. We moeten genen terug stoppen in de genenpool die verloren zijn gegaan zodat dingen weer kunnen werken zoals ze zouden moeten.

Hoe krijgen wilde dieren populaties het voor elkaar om gezond te blijven voor duizenden generaties (zonder DNA testen!!!)? Ze verliezen geen belangrijke genen uit de genenpoel. Dieren verplaatsen zich soms van de ene groep naar de andere, of van kudde naar kudde, wat de genen die verloren zijn gegaan in een populatie, herstelt. Als een populatie geïsoleerd raakt en er geen nieuwe individuen meer bij kunnen komen, is de genenpoel effectief gesloten en zal de populatie uitsterven. Altijd.

Fokkers van andere gedomesticeerde dieren begrijpen dit. Honden zijn niet anders. Wat is het dat we dit bij honden niet kunnen managen om dit goed te doen?